Ik adopteerde een chronisch ziek kindje

Op mijn achttiende vertrok ik van Curaçao naar Amsterdam om aan de pabo te gaan studeren voor kleuterleidster. Nadat ik mijn diploma had behaald, keerde ik terug naar mijn geboorteland waar ik met kleuters ging werken op een basisschool. Ooit zal ik ook mijn eigen kindje hebben, dacht ik. Nadat ik vijf jaar op Curaçao had gewerkt, besloot ik op Sint Maarten te gaan wonen. Een van mijn ex-kleuters op Curaçao miste mij verschrikkelijk. Rudyene woonde in een heel groot en arm gezin. “Het liefst wil ze bij jou wonen”, zei haar moeder. En zo kwam Rudyene op haar achtste bij mij op Sint Maarten wonen. Het was een heel leuke tijd, maar toen ze veertien was, wilde ze terug naar Curaçao.

Ik had helemaal geaccepteerd dat ik geen kinderen had. Maar in hetzelfde jaar dat mijn vader stierf, belde mijn goede vriendin Roos op met een heel onverwachte vraag: ”Betty, wil jij een kindje adopteren?” Ze had gehoord over de ’Carib-kinderen’. Zij zijn heel arm en hun kinderen zijn vaak ondervoed. Eerst zag ik het niet zitten, maar mijn moeder moedigde me aan. Het meisje dat mij aangeboden werd, was achttien maanden oud. Mijn oudere zus Maricia reisde met me mee naar Dominica. We werden netjes van het vliegveld gehaald. Na twee uur rijden kwamen we bij het indianenreservaat aan. De moeder droeg een kindje in haar armen. Ze was zo klein. Haar naam was Maya.

Maya bleek uitgedroogd en ondervoed te zijn. Een poosje later kwamen we bij een kinderarts terecht, want Maya kon nog steeds niet lopen en sprak op een manier zoals je hoort bij dove mensen. “Ze heeft een flinke oorinfectie en is daardoor bijna doof”, zei de kinderarts. Via een kinderarts op Sint Maarten kwamen we uiteindelijk bij een longarts van het Amsterdamse VU-ziekenhuis terecht. Ze bleek PCD te hebben. Dat is een zeldzame aangeboren aandoening aan de trilharen. Door al deze zorgen en onzekerheid besloot ik vorig jaar om met Maya in Nederland te gaan wonen. Als er iets met haar was, kon ze in ieder geval snel naar een goed ziekenhuis. Vorig jaar kwamen we aan in Nederland, maar al snel merkten we dat dit klimaat niet goed is voor Maya. Na een ziekenhuisopname van twee weken besloot ik dat we in juni weer teruggaan naar Sint Maarten. Ik heb nooit spijt gehad van de adoptie. Maya brengt kleur in mijn leven. 

Foto: Maurits van Hout