Ik schrijf over het moederschap

Onze dochter (nu twaalf) kwam vijf weken te vroeg en woog maar anderhalve kilo. Ze moest twee weken in de couveuse en daarna nog een week in het ziekenhuis blijven. Toch zat ik gelijk op een roze wolk. Op mijn negenendertigste raakte ik zwanger van Teun, nu zes. Tijdens de twintigwekenecho bleek dat Teun een klompvoetje had. Na zijn geboorte kreeg hij iedere week nieuw gips, tot het voetje na zeven weken in de goede stand stond. Daarna moest hij tot zijn vierde nog een brace dragen. 

Bij ons thuis werd vroeger niet veel over gevoelens gesproken, waardoor ik het soms moeilijk vind om mijn eigen gevoel te benoemen en ernaar te luisteren. In plaats daarvan pakte ik de opvoeding en het huishouden aan zoals ik dacht dat het hoorde. Of zoals ik dacht dat Henno het fijn vond. Als ik bijvoorbeeld een middagje thuis was, ging ik heel hard lopen boenen. In plaats daarvan had ik ook lekker kunnen relaxen, maar ik nam geen momentje voor mezelf. Tijdens een vakantie in Bali merkte ik dat het echt niet goed ging. Ik werd paniekerig, dacht dat ik het allemaal niet zou redden en had last van angstaanvallen. Uiteindelijk leerde ik door therapie wie ik eigenlijk ben en waar ik vandaan kom.

Ik wilde meer gaan doen wat ik het liefst deed: schrijven. Ik zegde mijn baan in het bedrijfsleven op. Mijn eerste boek Relax Mama! kwam in april 2012 uit. Mijn Facebook-pagina Club van relaxte moeders richtte ik in eerste instantie op om het boek te promoten, maar inmiddels volgen ruim 94.000 mensen mijn pagina. Geweldig! Daarna heb ik nog een aantal boeken geschreven, zoals Love Mama!, Snorgids voor vrouwen van 40+ en Lieve oppas. Ik heb geleerd dat het belangrijk is om naar jezelf te leren luisteren. Wat past bij mij als moeder? Als mijn kind bijvoorbeeld dwars was of niet wilde luisteren, kreeg ik van anderen te horen dat zij heel consequent bleven. Dat kon ik ook wel doen, maar dat past niet bij mij.

Af en toe ben ik bang om weer over mijn eigen grenzen heen te gaan. We hebben als moeders gewoon te weinig tijd, zijn te druk en willen alles goed - en soms té goed - doen. Ik ben van mening dat we best wat gas terug mogen nemen. We moeten keuzes maken. Als ik ergens tegenaan loop, schrijf ik erover. Dat werkt als een soort stressventiel.

Fotografie: Yvonne Palsgraaf