Mijn dochter heeft diabetes type 1

Het begin van onze wintersportvakantie in 2017 verliep prima, al was onze kersverse kleuter Lizenna wel wat moe. Ze had een spannende tijd achter de rug met Sinterklaas, Kerstmis en het afscheid van de peuterspeelzaal. Wat me opviel was dat ze veel dorst had. Maar ze was verder niet ziek, alleen wat hangerig en moe. Toch vertrouwde ik het niet helemaal en de volgende dag gingen we naar het ziekenhuis. Onderzoek wees uit dat ze uitgedroogd was, terwijl ze toch líters water had gedronken. Waarom had ik niet gezien dat het zó slecht met haar ging? Maar diabetes type 1 - dat had ze - is wat dat betreft een sluipmoordenaar. Deze ziekte kan zich binnen twee weken ontwikkelen. Lizenna werd meteen aan het infuus gelegd voor vocht en insuline. Gelukkig reageerde ze daar goed op.

Op oudejaarsdag werden we met een ambulance naar Nederland gebracht.

Veel mensen denken dat je met diabetes type 1 gewoon een beetje minder suiker moet eten, maar zo simpel is het niet. Deze ziekte zet je hele leven op z’n kop. Het ene moment had ik een gezond meisje dat net een beetje zelfstandig ging worden en het andere moment een ziek kind dat volledige zorg nodig had. Lizenna moet vier keer per dag insuline spuiten en acht tot tien keer moeten haar bloedwaardes geprikt worden. Als ze ziek is, heeft ze extra spuiten nodig. Je ziet het niet aan haar, maar ze heeft dagelijks verzorging nodig. Als dat niet gebeurt kan ze in coma raken. Als de bloedsuiker te laag is, moet ze eten en als die te hoog is, moet ze extra insuline spuiten. ’s Ochtends zijn haar bloedsuikerwaarden vaak te laag. Ze begint de dag dan ook bijna altijd met een hypo. Dan is ze dwars. Na een boterham gaat het vaak weer beter. We moeten goed opletten wat ze eet. Alle koolhydraten worden geteld, een hele administratie. De verhouding koolhydraten/insuline moet altijd kloppen. Deze zorg en deze controle zullen nodig blijven. Even spontaan een appeltje tussendoor, dat gaat niet zomaar meer. Een ijsje halen is nu een feest, vroeger was dat gewoon. Die glimlach op het gezicht van Lizenna is nu meer dan goud waard. Maar het mooiste vind ik dat we alles samen doen: samen lachen, samen huilen en samen boos zijn. Boos op de diabetes.”

Lees ook het verhaal van Lydia: Ik heb twee dochters met diabetes...