Familie & Opvoeding

Mijn dochter is autistisch

2 minuten leestijd

Linda

Mijn zwangerschap was een drama. Elke dag heb ik wel wel twintig keer overgeven, er kwam geen einde aan. Tot aan de bevalling toe was ik misselijk. De bevalling zelf verliep heel snel en ik kon gelukkig thuis bevallen. Tom en ik waren dolblij met ons mooie kleine meisje. We noemden haar Nicky. Direct na haar geboorte noteerde ik alles in mijn dagboek; wat ze deed, hoe het ging, wat me opviel en wat er gebeurde. Achteraf denk ik dat ik toen al wist dat er iets niet in orde was met Nicky. De eerste drie maanden heeft Nicky onophoudelijk gehuild. Tom en ik vroegen ons af of dit gedrag wel normaal was. Wat we ook probeerden om haar stil te krijgen, het lukte maar even of helemaal niet. Ik was bang dat er iets vreselijk mis was met Nicky, dit kon toch niet goed zijn?

De situatie verslechterde. Door het schrijven, ontdekte ik patronen in Nicky’s gedrag. Gebaren, handelingen die ze heel vaak herhaalde. In een paar minuten tijd kon ze totaal veranderen. Het ene moment was ze een lief klein meisje, het andere moment werd ze kwaad en driftig. Ik gaf mijn bevindingen door aan het consultatiebureau, maar er werd geen aandacht aan besteed. Ik werd steeds weggezet als een overbezorgde moeder. Nicky was anderhalf jaar oud toen ze begon te praten. Zo kon ze heel vaak achter elkaar tegen mensen zeggen: “Dit is mijn moeder. Dit is mijn moeder. Dit is mijn moeder.” Ik zocht op internet naar autisme en ontdekte veel overeenkomsten. Hoewel elk geval weer anders is, waren er toch symptomen die ik herkende; de dwangmatige bewegingen en handelingen, het overstuur raken bij onverwachte gebeurtenissen, het zwaarmoedige. Nicky was zes jaar oud toen de juiste diagnose werd gesteld: het was autisme. Er viel een last van mijn schouders.

Een kind met autisme hebben heeft een enorme impact op je leven. Zo hebben Tom en ik allebei onze vaste baan opgezegd om aan huis te gaan werken. We konden het anders niet combineren met de zorg voor Nicky. Ik heb geen idee of Nicky ooit zelfstandig zal kunnen wonen en hoe het verder zal gaan. We leven bij de dag. Er zijn ook heel veel goede en mooie dingen. Het is prachtig haar te zien en te horen. We zijn een gezin met twee prachtige dochters waarvan één net een beetje anders is dan anderen. Het is zoals het is, Nicky is Nicky. 

De namen Linda’s dochter en man zijn gefingeerd.

Mijn mantra

Alles wat je aandacht geeft groeit

Wat ik aan jou wil doorgeven:

  • Ik schreef het boek Zichtbaar Onzichtbaar, waarin de dagboekaantekeningen van al die jaren zijn verwerkt. Het beschrijft de jarenlange zoektocht naar erkenning en hulp. Ik hoop dat mijn boek een steun kan zijn voor andere ouders met een autistisch kind.
  • Als je als moeder voelt dat er iets mis is met je kind moet doorvechten. Vertrouw op je moedergevoel.
  • Zie de mooie eigenschappen van je kind. Mensen met autisme hebben vaak oog voor detail en zijn heel goed met cijfers. 

Wil jij ook jouw verhaal vertellen?

Heb jij ook iets meegemaakt en zou je daarover willen vertellen? Neem dan contact met ons op via onderstaand e-mailadres. Schrijf in je bericht kort wat je hebt meegemaakt en wat je mee wilt geven aan anderen. Wij nemen daarna zo snel mogelijk contact met je op.

contact@echtverhaal.online

Meer verhalen over dit thema?

#VeiligVerkeer

Iedereen kent ze wel: kruizen, stenen en andere herdenkingsplaatsen aan de kant van de weg. Deze bermmonumenten geven aan dat er op die plaats iemand is gestorven. Bermmonumenten zijn voor nabestaanden vaak een belangrijke plek om naar terug te gaan.

Op de plaats waar iemand is gestorven is het vaak gemakkelijker om over de dood van de geliefde te praten. Het is er dichterbij en iedereen weet dat ook anderen er om dezelfde reden zijn, namelijk om te rouwen en om de ander te herdenken.

Lees verder