Familie & Opvoeding

Mijn zoon was drugsverslaafd

1 minuten leestijd

Diana

Ricardo is ons oudste kind. Als jong jongetje speelde hij urenlang met Lego, helemaal verdiept in zijn eigen wereld. Aanvankelijk zochten we daar niets achter, maar op een gegeven moment constateerde de kinderarts dat hij ADHD had. Hij volgde speciaal basisonderwijs en ging daarna naar de middelbare school. Daar liep het helaas niet lekker. Hij werd gepest en ook thuis was het niet gezellig. Ricardo was behoorlijk aan het dwarsliggen. Wat we niet wisten, was dat hij op zijn vijftiende al blowde. De leeftijdsgrens voor alcoholgebruik lag toen nog op zestien jaar. De lokale jeugd dronk veel en onze zoon deed ook daar vrolijk aan mee.

De problemen begonnen pas echt toen Ricardo achttien was. Hij was altijd moe, wilde zijn bed vaak niet uit, had het koud en was chagrijnig. Mijn zoon was een vreemde, asociale jongen geworden en ik begreep niet hoe dat had kunnen gebeuren. We kwamen erachter dat hij blowde en speed gebruikte.

Als ouder weet je niet waar je terecht kunt als je kind verslaafd blijkt te zijn. Via stichting Moedige Moeders hebben mijn man en ik een weerbaarheidstraining gevolgd. De stichting ondersteunt ouders en familie van jongeren die drank of drugs gebruiken. Dankzij hen konden we Ricardo helpen en gelukkig wilde Ricardo ook geholpen worden. Hij stond ervoor open om naar een evangelische afkickinstelling te gaan.

Kort daarna zat hij in de afkickkliniek. Daar wordt ook met andere gezinsleden gepraat en dat heeft ons als gezin geholpen. Het is ons geluk geweest dat Ricardo echt zélf ervoor heeft gekozen om af te kicken. Ik ben trots op hem. Eenmaal uit de kliniek, vond hij snel een baan en kon hij een huisje huren. Inmiddels is hij vierentwintig, heeft een eigen bedrijf en gaat binnenkort trouwen!

Zelf ben ik nog steeds actief bij Moedige Moeders. Lotgenoten hebben zó veel aan elkaar. Je kunt andere ouders die in een vergelijkbare situatie zitten handvatten bieden. Via de stichting Voorkom bezoekt Ricardo nu regelmatig scholen. Daar vertelt hij zijn eigen verhaal en drukt hij jongeren op het hart om van drugs af te blijven. Door zijn verhaal te vertellen, hoopt hij anderen te behoeden voor ellende.


Dit artikel is geanonimiseerd

Mijn mantra

Laat andere mensen je helpen. Je hoeft je problemen niet te verbergen voor de buitenwereld

Wat ik aan jou wil doorgeven:

  • Vergeet niet zelf om leuke dingen te doen. Laat niet alles om het verslaafde kind draaien.
  • Laat je kind merken dat je van hem of haar houdt, maar maak ook duidelijk dat je niet kunt leven met iemand die verslaafd is.
  • Houd rekening met je andere kinderen, je hebt niet alleen maar een verslaafde zoon/dochter.

Wil jij ook jouw verhaal vertellen?

Heb jij ook iets meegemaakt en zou je daarover willen vertellen? Neem dan contact met ons op via onderstaand e-mailadres. Schrijf in je bericht kort wat je hebt meegemaakt en wat je mee wilt geven aan anderen. Wij nemen daarna zo snel mogelijk contact met je op.

contact@echtverhaal.online

Meer verhalen over dit thema?

#VeiligVerkeer

Iedereen kent ze wel: kruizen, stenen en andere herdenkingsplaatsen aan de kant van de weg. Deze bermmonumenten geven aan dat er op die plaats iemand is gestorven. Bermmonumenten zijn voor nabestaanden vaak een belangrijke plek om naar terug te gaan.

Op de plaats waar iemand is gestorven is het vaak gemakkelijker om over de dood van de geliefde te praten. Het is er dichterbij en iedereen weet dat ook anderen er om dezelfde reden zijn, namelijk om te rouwen en om de ander te herdenken.

Lees verder