Familie & Opvoeding

Mijn zoon was verslaafd

2 minuten leestijd

Renate

Na het overlijden van mijn man, elf jaar geleden, stond ik er alleen voor met de kinderen. Mijn oudste zoon David was toen twaalf en zat net op de middelbare school. Ik nam een rouwtherapeut in de arm, maar David praatte niet makkelijk over zijn gevoelens. Zo’n anderhalf jaar na het overlijden van mijn man begon David te spijbelen. Op school vertelde hij dat hij de ziekte van Pfeiffer had en dat hij er daarom niet zo vaak kon zijn. Pas maanden later hoorde ik via school van het verzuim.

David begon ook gedragsproblemen te vertonen. Hij luisterde niet naar de leerkrachten en ik had vaak woorden met hem. Op deze school was er geen controle, dus besloot ik hem op zijn vijftiende in te schrijven bij een privéschool. Daar waren de klassen kleiner en de lijntjes met de leerkrachten korter. In die tijd ontdekte ik dat hij blowde. Daar schrok ik natuurlijk van, ik maakte me zorgen. Hij slaagde met hangen en wurgen voor zijn eindexamen, maar kwam te laat bij de inschrijving van zijn vervolgstudie. Hij vertelde dat hij zich depressief voelde. Als hij blowde, voelde hij dat minder. Ik zocht een therapeut voor hem, maar daar vertelde hij maar een fractie van wat hem bezighield. Een jaar later kreeg David een nieuwe kans om aan de opleiding te beginnen. Hij werd aangenomen. Maar hij was er niet bij met zijn hoofd; hij was onder invloed. David stopte met zijn studie en kwam weer thuis te zitten.

Thuis waren mijn nieuwe telefoon en de laptop van mijn vriend plotseling weg. En David was nergens te bekennen. Ik gaf hem als vermist op en heb die nacht nauwelijks geslapen. Na zesendertig uur dook hij weer op, midden in de nacht. We hoopten dat hij in een behandelcentrum geplaatst zou worden, maar in die tijd waren er amper afkickklinieken voor jongeren. Op een dag belde een vriendinnetje van hem heel angstig op: hij wilde zelfmoord plegen. Ik kreeg David aan de lijn en praatte op hem in. Gelukkig heeft hij het niet gedaan, maar ik was er altijd bang voor. Ik hoorde over een methode in een kliniek in Schotland: de behandeling werd er helemaal toegesneden op de patiënt. Dat hij nu zelf wilde afkicken, was de omslag. David is nu vierentwintig en een paar jaar clean. We hebben goede hoop dat het zo zal blijven. Maar een verslaving draag je je hele leven met je mee.

Mijn mantra

Laat je vertrouwen groter zijn dan je angst

Wat ik aan jou wil doorgeven:

  •  Blijf altijd vertrouwen houden in je kind. Hij zal vanzelf inzien dat afkicken de beste oplossing is.
  • Praat met je kind over alcohol en drugs. Leg uit wat de consequenties kunnen zijn en stel duidelijke regels op. 

Wil jij ook jouw verhaal vertellen?

Heb jij ook iets meegemaakt en zou je daarover willen vertellen? Neem dan contact met ons op via onderstaand e-mailadres. Schrijf in je bericht kort wat je hebt meegemaakt en wat je mee wilt geven aan anderen. Wij nemen daarna zo snel mogelijk contact met je op.

contact@echtverhaal.online

Meer verhalen over dit thema?

#VeiligVerkeer

Iedereen kent ze wel: kruizen, stenen en andere herdenkingsplaatsen aan de kant van de weg. Deze bermmonumenten geven aan dat er op die plaats iemand is gestorven. Bermmonumenten zijn voor nabestaanden vaak een belangrijke plek om naar terug te gaan.

Op de plaats waar iemand is gestorven is het vaak gemakkelijker om over de dood van de geliefde te praten. Het is er dichterbij en iedereen weet dat ook anderen er om dezelfde reden zijn, namelijk om te rouwen en om de ander te herdenken.

Lees verder