Op mijn achtenveertigste werd ik voor het eerst moeder

Pas toen ik midden dertig was, begon ik aan kinderen te denken. Eerst deed ik wat veel mensen in deze tijd doen: studeren, carrière maken, reizen en van het leven genieten. Kinderen krijgen komt wel, dacht ik. Pas op latere leeftijd ontmoette ik Michael. Hij was de man van wie ik dacht: met hem wil ik oud worden en kinderen krijgen. Ik was toen al vijfendertig. Maar ja, kinderen krijg je niet alleen en de kinderwens was bij hem niet direct aanwezig. Zo kwam het dat ik zevenendertig was toen we het gingen proberen. Ik ging er heel naïef in. Ik dacht: als het niet lukt, dan doen we toch gewoon ivf? Ik dacht echt dat het dan zo gepiept zou zijn en ik merk dat er nog heel veel mensen zijn die dat denken.

Na een jaar kwamen we in het medische circuit terecht. Michael bleek verminderd vruchtbaar te zijn. Ook in dat geval is het toch de vrouw die de meeste behandelingen moet ondergaan. Ik onderging tal van behandelingen: kunstmatige inseminatie, ook met donorzaad, en ivf-behandelingen. In totaal heb ik vijf miskramen gehad. Uiteindelijk kwam de kinderwens tussen ons in te staan. Michael en ik zijn een paar jaar geleden gescheiden, maar hij is nog steeds mijn beste vriend. 

Na de breuk ben ik naar Ibiza verhuisd. Op mijn vijfenveertigste veranderde mijn menstruatie en voelde ik: nu is mijn kans op een natuurlijke zwangerschap verkeken. Het waren moeilijke jaren. Toen ik mijn huidige partner Adal leerde kennen, speelde mijn kinderwens toch weer op. Ik was zesenveertig, maar het kon nog, door middel van eiceldonatie. Ik wilde er nog een keer voor gaan. Na de derde poging bleek ik zwanger te zijn van een tweeling. Helaas verloor ik een van de embryo’s, maar Elvis bleef zitten. Ik kon mijn geluk niet op! Na zijn geboorte voelde ik direct dat hij het allerbelangrijkste in mijn leven zou zijn.

Zo ongeveer negentig procent van de reacties op mijn zwangerschap was positief, maar er kwamen ook best nare reacties. Ik kon het van me af laten glijden en dacht: mensen zeggen dit soort dingen uit onwetendheid. Daarom vind ik het ook zo belangrijk om er open over te zijn. Ik hoop dat ik met mijn verhaal veel jonge stellen bereik, zodat ze gaan nadenken over het ouderschap en weten dat ze niet te lang moeten wachten. Een slimme meid krijgt haar kind op tijd.

Foto: Moederannecasting, Vivian Lie