We overleefden een busongeluk in Turkije

Ruim tien jaar geleden gingen we met het hele gezin een weekje all inclusive naar Turkije. Op advies van de touroperator boekten we ter plaatse een busexcursie. Op de dag van de excursie regende het licht. We reden op een brede snelweg en er was weinig verkeer. De chauffeur schrok van een kudde schapen in de berm en trapte op de rem. De bus slipte op het natte wegdek, draaide honderdtachtig graden, kwam met de wielen in de middenberm en kantelde. Ik klapte met mijn hoofd tegen het raam en het licht ging uit.

Toen ik weer bij kennis kwam, verliet ik verdwaasd de bus via de verbrijzelde voorruit. Iris lag buiten op de grond en er kwam bloed uit haar mond en neus. Terwijl ik me over haar heen boog, zag ik haar ogen wegdraaien. “Iris!” riep ik, en ik zag hoe ze naar me terugkwam. Bram werd ook uit de bus gehaald. Hij had bekneld gelegen en gilde van de pijn.

Een omstander bracht ons met de auto naar het ziekenhuis. Daar werden de kinderen direct meegenomen voor allerlei onderzoeken. Ik rende heen en weer tussen Iris en Bram. Iris had een schedelbasisfractuur, waardoor er lucht in haar hersenen was gekomen. De eerste vierentwintig uur waren cruciaal. Bram had zijn elleboog gebroken. Die werd tijdens een operatie met drie pinnen weer in elkaar gezet en hij had pijn, heel veel pijn.

In het ziekenhuis moest je voor alles zelf zorgen: wc-papier, thermometer, zeep, handdoeken, enzovoort. Bovendien moesten er nog allerlei andere zaken geregeld worden: de verzekering, de ziekenhuiskosten, papierwerk…

Na een paar dagen vertrokken Bram en Frank naar een hotel. Ik bleef bij Iris. Ze was buiten levensgevaar, maar nog wel sloom en suf. Het ziekenhuiseten kreeg ze niet weg, maar van een volle zak frietjes en kipnuggets knapte ze op. Toen ze weer helder was, durfde ik voor het eerst na te denken over naar huis gaan. De artsen gingen akkoord en na veel aandringen bij de verzekeringsmaatschappij mochten we een week na het ongeluk per ambulancevliegtuig terug naar Nederland vliegen. Uit het politierapport bleek dat de buschauffeur helemaal geen rijbewijs had. We raakten verwikkeld in een slepende rechtszaak tegen de touroperator. Met de kinderen gaat het gelukkig goed. Iris heeft één pupil die kleiner is dan de andere en heeft snel hoofdpijn. Bij Bram zijn het alleen littekens die herinneren aan het ongeluk. Maar vergeten zullen we het nooit.