Gezondheid & Psyche

Na zes jaar eindelijk gestopt met GHB!

1 minuten leestijd

Renee Kelder

Al vanaf mijn geboorte ben ik een zorgenkindje. Ik had een voedselallergie, waardoor ik alleen maar astronautenvoeding kon eten. Vanaf mijn derde ging het beter, maar ik bleef kwakkelen met mijn gezondheid. Het maakte me kwetsbaar.

Toen ik naar de middelbare school ging had mijn leven een stijgende lijn te pakken totdat mijn ouders verwikkeld raakten in een vechtscheiding. Daar had ik veel last van en ik begon met drinken. Op mijn vijftiende begon ik ook met blowen.

Gelukkig haalde ik mijn mavo- en daarna mijn havodiploma. Op mijn zeventiende ging ik een halfjaar reizen. Mijn zelfvertrouwen nam toe. Ik had zin in de toekomst.

Ik het nieuwe schooljaar startte ik de studie journalistiek in een andere stad. Mijn verkering ging over en de studie viel tegen. Weg was mijn zelfvertrouwen! Wel leerde ik een meisje kennen waarmee het klikte en al snel zochten we een woonruimte.

Haar vriend kwam regelmatig langs en ik merkte dat ze drugs gebruikten. Toen ze me vroegen of ik ook GHB wilde zei ik ja. Het was een onbeschrijfelijk lekkere sensatie. Diezelfde avond nam ik nog een keer. Ik werd ter plekke ziek, maar het heeft me niet af geschrokken om vaker te gebruiken en tenslotte elke dag.

Ik voelde me thuis in het drugswereldje en hield mijn familie op afstand. Uiteindelijk kreeg ik een relatie met de vriend van mijn huisgenoot en ging ik met hem samenwonen. Ik deed mijn studie, hij zijn werk, dus voor de buitenwereld leek alles goed. Dat wij de ochtend begonnen met een zelfgemaakt G’tje hielden we goed verborgen.

De omslag kwam toen we een puppy namen. Ik voelde me verantwoordelijk en kon me niet permitteren om out te gaan. Ik ging steeds minder GHB gebruiken. Tegelijkertijd wandelde ik vaak met mijn moeder en uiteindelijk durfde ik haar te zeggen dat het niet goed ging. Thuisgekomen vroeg ze of wij drugs gebruikten. Ik bekende dat ik al 6 jaar verslaafd was aan GHB.

De dag erna heb ik m’n tas gepakt en ben ik bij mijn moeder thuis cold turkey gestopt met GHB. Uiteraard was dit afschuwelijk en heb ik op willen geven. Maar gelukkig was mijn moeder onverbiddelijk: “Als je nu gaat, als je nu weer gaat gebruiken, geef ik je op.” Ook mijn vader en mijn zus zijn een grote steun voor me geweest.

Mijn mantra

Het is mogelijk om af te kicken en opnieuw te beginnen

Wat ik aan jou wil doorgeven:

  • Na de eerste afkickperiode ging ik in therapie. Door de confrontatie aan te gaan met mijn diepste angsten, zorgen en problemen kwam ik er bovenop en kon ik mijn leven weer oppakken.
  • Lees meer over GHB, want het gebruik van GHB is levensgevaarlijk. Het is zelfs verslavender dan heroïne!
  • Ik heb met behulp van mijn zus mijn ervaringen in het boek 'Parttime Junkie' opgeschreven. Dat heeft een therapeutische werking gehad: mijn verleden heeft nu nog meer een plekje.

Wil jij ook jouw verhaal vertellen?

Heb jij ook iets meegemaakt en zou je daarover willen vertellen? Neem dan contact met ons op via onderstaand e-mailadres. Schrijf in je bericht kort wat je hebt meegemaakt en wat je mee wilt geven aan anderen. Wij nemen daarna zo snel mogelijk contact met je op.

contact@echtverhaal.online

Meer verhalen over dit thema?

#VeiligVerkeer

Iedereen kent ze wel: kruizen, stenen en andere herdenkingsplaatsen aan de kant van de weg. Deze bermmonumenten geven aan dat er op die plaats iemand is gestorven. Bermmonumenten zijn voor nabestaanden vaak een belangrijke plek om naar terug te gaan.

Op de plaats waar iemand is gestorven is het vaak gemakkelijker om over de dood van de geliefde te praten. Het is er dichterbij en iedereen weet dat ook anderen er om dezelfde reden zijn, namelijk om te rouwen en om de ander te herdenken.

Lees verder