Gezondheid & Psyche
Ik ben drager van het borstkankergen
2 minuten leestijd
Posted on November 13, 2018
Bij een aantal vrouwelijke - verre - familieleden met wie ik nooit contact had, was borstkanker geconstateerd. Het viel de arts op dat wel veel mensen binnen één familie deze vorm van kanker hadden. Misschien ging het hier om iets erfelijks. Hij wilde een stamboomonderzoek doen en kwam zo bij mijn vader terecht. Mijn vader en zijn broers en zussen kregen vanuit het ziekenhuis het verzoek om zich te laten testen op een erfelijk gen. Dit veroorzaakte best wat opschudding binnen onze familie. Mijn vader liet zich testen en bleek drager te zijn van het erfelijke BRCA2-gen. Voor hem hield dat in dat hij een licht verhoogde kans op borst- en prostaatkanker had. Als hij het gen aan ons had doorgegeven, en die kans was vijftig procent, dan liepen wij een sterk verhoogd risico om borstkanker of eierstokkanker te ontwikkelen.
Mijn zus en ik lieten ons allebei testen. Eenmaal in het VU namen we plaats tegenover een vrouw die onze dossiers op tafel legde. ‘U bent geen drager,’ zei ze tegen mijn zus. Ik was enorm opgelucht dat zij het niet had. Dat was in ieder geval één last van mijn schouders. Vervolgens sloeg de vrouw mijn map open. ‘U bent wel drager,’ zei ze. Vraag me niet waarom, maar vanaf het moment dat we ons hadden laten testen had ik al vermoed dat dit de uitkomst zou zijn. Toch stond mijn wereld op dat moment even stil. Ik liet me testen op borstkanker en bleek godzijdank schoon. Op eierstokkanker kun je je niet laten testen. Wanneer dit wordt geconstateerd, is het bijna altijd te laat. Daarom zou ik het best op mijn veertigste mijn eierstokken kunnen laten verwijderen. Ook al was ik dan drager, de kans dat ik voor mijn dertigste borstkanker zou ontwikkelen, bleek klein. Daar klampte ik me aan vast.
Als ik mijn borsten preventief zou laten verwijderen, haalde ik het risico op borstkanker weg. Toch koos ik ervoor om mezelf regelmatig te checken op knobbeltjes, onder controle te blijven in het Antoni van Leeuwenhoek en jaarlijks een MRI-scan en elke twee jaar een mammografie te ondergaan. Al blijft de dreiging van kanker mijn leven beheersen. Het BRCA2-gen heeft mijn borsten in twee tikkende tijdbommen veranderd, maar ik houd nog steeds van ze. Mijn dertigste verjaardag voelt als D-day. Vanaf dat moment begint het gevaar toe te nemen. Maar met een beetje geluk ontspring ik de dans gewoon.