Ik koos voor een preventieve borstamputatie

Ik was veertien jaar toen mijn moeder borstkanker kreeg. Het was een heftige periode, maar mijn moeder was ervan overtuigd dat het goed zou komen en dat gebeurde gelukkig ook.

In het ziekenhuis werd onderzocht of het om de erfelijke variant ging. En helaas, dat bleek zo te zijn. Toen ik dat hoorde, heb ik gevloekt en gehuild. Eenmaal een beetje bedaard, besloot ik me zo snel mogelijk te laten testen. Ik wilde geen kanker krijgen.

In diezelfde periode was ik heel erg bezig met mijn gewicht. Hoewel ik talloze diëten uitprobeerde en veel sportte, viel ik geen gram af. Volgens de artsen lag het waarschijnlijk aan mijn stofwisseling. Ze adviseerden een gastric bypass, zodat mijn lichaam minder calorieën zou opnemen. 

Ik was meteen enthousiast. De operatie werd gepland en ik leefde ernaartoe. In het jaar na de operatie viel ik bijna tachtig kilo af. Ik zat veel beter in mijn vel en kreeg mijn zelfvertrouwen terug. Maar de dreiging van borstkanker was ik niet vergeten. Een simpele bloedtest zou uitwijzen of ik de BRCA-mutatie had. En helaas was de uitslag positief.

“Dan wil ik een doorverwijzing voor een preventieve amputatie”, zei ik resoluut. De arts vond me daar erg jong voor, maar ik vertelde haar dat ik er goed over had nagedacht. Dat ik het ziekteproces van mijn moeder van dichtbij had meegemaakt en wilde voorkomen dat mij hetzelfde zou overkomen. De chirurg begreep dat. Siliconen waren niet nodig bij de reconstructie. De chirurg zou het overtollig vel en buikvet gebruiken dat ik had overgehouden aan mijn vroegere overgewicht.

Op de ochtend van de operatie keek ik onder de douche naar mijn borsten. Ik was alleen maar blij dat ze er straks niet meer zouden zijn.

De operatie is heel goed gegaan. Ik ben gelukkig met mijn lijf, met mijn opleiding, met mijn familie en vrienden en met Dave, de liefde van mijn leven. Wel staat me nog het een en ander te wachten. Zo krijg ik nog nieuwe tepels en zullen in de toekomst ook mijn eierstokken eruit worden gehaald. De kans dat ik daar kanker ontwikkel, is groot.

Doordat ik dit heb meegemaakt, kijk ik anders tegen het leven aan. Om andere mensen te inspireren, ben ik een blog begonnen. Want het mag van mij wat meer bespreekbaar worden. Ik heb mijn eigen borsten geen moment gemist. Misschien ook omdat ik weet waar het voor staat: door mijn borsten te laten verwijderen, heb ik gekozen voor het leven. En wat is er mooier dan dat?