Ik moet leven met FAS

Ik ben in Polen geboren, maar werd geadopteerd door een Nederlands echtpaar toen ik anderhalf was. Als jong meisje was ik niet gemakkelijk. Zo kotste ik mijn adoptiemoeder vroeger uit - ik had echt een afkeer van haar. In de puberteit werd me pas echt duidelijk dat ik anders was dan anderen. Zo had ik weinig vrienden en ik begreep maar niet waardoor dat kwam. Waarom konden andere kinderen op school bepaalde dingen die mij niet lukten? Ik vond het allemaal ongrijpbaar en was erg gefrustreerd. Thuis kon ik er gelukkig goed over praten. Mijn moeder wist het ook niet, maar ze probeerde me wel te helpen en te begrijpen. Ik wist dat ik ‘iets’ had, maar had geen flauw idee wát. Ik werd er best ongelukkig van.

Toen ik twaalf was, zag ik een documentaire over een jongen met autisme. Ik herkende veel in hem. Voor mij was het vanaf dat moment duidelijk: ik moest naar de huisarts om me te laten onderzoeken. Ik kreeg de diagnose PDD-NOS en bleek een sociale contactstoornis te hebben. Ik ben in een groep gaan wonen waarin ook mensen met autisme en PDD-NOS zaten. Na verloop van tijd begon ik echter te twijfelen: ik had dan misschien wel de kenmerken die bij PDD-NOS hoorden, maar tegelijkertijd wist ik dat ik niet autistisch was. Een paar jaar later leerde ik iemand kennen die mij op het bestaan van FAS wees. Ik had er nog nooit van gehoord. Ik ging opnieuw naar het ziekenhuis, waar ze me binnenstebuiten keerden en vele vragen stelden: over mijn gedrag, over vroeger, over hoe ik als kind was geweest. Ik kreeg de diagnose FAS. Alle puzzelstukjes vielen op hun plaats.

Ik heb het geluk dat ik niet veel uiterlijke kenmerken van FAS heb. Wel vallen mijn kleine handen en voeten op. Verder heb ik kleine oren en geen kin, is mijn bovenlip kleiner dan mijn onderlip en staan mijn ogen iets dichter bij elkaar. Meer last heb ik van andere symptomen. Orde en structuur aanbrengen in een dag vind ik bijvoorbeeld heel lastig. Het verwerken van veel informatie is voor mij ook onmogelijk. Sociaal ben ik zwakbegaafd. Het leggen en onderhouden van contacten met anderen vind ik heel moeilijk. De diagnose heeft me rust gegeven. Ik heb het geaccepteerd en probeer nu via een omweg de dingen te bereiken die ik wil. 

Foto: iStock