Ik vond gehoor bij alternatieve artsen

Op mijn veertiende werd ik moe. Héél erg moe. Zelfs na dertien uur slaap werd ik nog moe wakker. Via de huisarts kreeg ik een bloedonderzoek, maar daar kwam niets uit. Door de jaren heen ben ik herhaaldelijk teruggegaan naar de dokter, maar de uitkomst was altijd hetzelfde. Maar weinig mensen begrepen het. “Ik ben ook weleens moe”, zeiden vriendinnen als we het erover hadden. Andere mensen dachten zelfs dat ik me aanstelde. Eigenlijk hadden alleen mijn ouders en mijn broertje door hoe erg het was. Gelukkig toonden zij wel begrip. Om te voorkomen dat mensen merkten hoe zwaar ik het had, gedroeg ik me vrolijk en blij.

Rond mijn twintigste werd in de buurt een praktijk voor orthomoleculaire geneeswijze geopend. Ik had me er nooit in verdiept, maar was wel nieuwsgierig. Ik belde en kreeg een aardige vrouw aan de lijn. Ze luisterde aandachtig naar mijn verhaal. Ik zag het als mijn laatste redmiddel en nam me voor om er volledig voor te gaan. “Veel mensen hebben allergieën of vitaminetekorten zonder dat ze het zelf weten. Ik ga onderzoeken wat er in jouw lijf gaande is en waar je wel en niet tegen kunt. Als je vervolgens je voeding aanpast, kan dat wonderbaarlijke resultaten hebben”, kreeg ik te horen. Het klinkt misschien zweverig of raar, maar er kwam heel wat uit! Ik had allerlei storingen in mijn lichaam, het zat vol schimmel en mijn darmwand was beschadigd. Ik bleek een gluten-, melk- en lactoseallergie te hebben en flink wat vitaminetekorten. Met een ongelooflijk goed gevoel ging ik naar huis. Eindelijk werden mijn klachten erkend.

Vanaf dag één heb ik me aan het dieet gehouden. Makkelijk was dat niet, want gluten en lactose zitten in ontzettend veel producten. Ook moest ik ontzettend goed opletten om kruisbesmetting te voorkomen. Aparte lepels tijdens het koken, een eigen boterkuipje, oppassen met snijplanken, noem maar op. Op een gegeven moment was ik echter zo veel bezig met mijn lichaam dat het een obsessie werd. Het neigde naar anorexia. Toen ik op een video zag hoe ziek en vermoeid ik eruit zag, besloot ik beter voor mezelf te zorgen. Ik volg het dieet alweer zo’n vijf jaar en het gaat nu beter met me dan ik ooit had durven dromen. Dankzij de therapie zie ik nu zelfs de positieve kanten van mijn kwaal. Het heeft me gemaakt tot wie ik ben: een doorzetter.