Door een ongeluk liep ik hersenbeschadiging op

Wat ik nog wel weet, is dat ik op de dag van het ongeluk op mijn scooter naar het strand vlakbij ons huis ging om te kitesurfen. Ik was wakker geworden na een nachtdienst en zag dat de weersomstandigheden perfect waren. Tegenover een strandtent maakte ik mijn uitrusting in orde. Plotseling kwam er een windvlaag onder mijn kitesurf-vlieger waardoor die begon te tollen. Het ging allemaal zo snel dat ik niet eens meer tijd had om me te ontkoppelen van de vlieger. Ik werd een stukje omhooggetrokken, viel naar beneden en klapte met de zijkant van mijn hoofd tegen een strandpaal. Ik was direct in coma, maar dankzij alert optreden van mensen in de strandtent rukten de hulpdiensten uit en werd ik in een traumahelikopter met spoed naar het ziekenhuis gebracht.

En daar lag ik dan, wekenlang in coma. Ik vind het heel erg als ik achteraf bedenk wat Els allemaal heeft moeten doorstaan. Maar zelf kreeg ik er op dat moment totaal niets van mee. Mijn eerste herinneringen dateren pas uit mijn periode in het revalidatiecentrum, waarheen ik na zes weken was overgeplaatst. Emotioneel was ik er totaal nog niet bij. Ik voelde geen verdriet en geen woede, helemaal niets. Er kwam wel een ongekende vechtlust in me op. Ik moet hiervan herstellen, hield ik mezelf elke dag opnieuw voor. Ik wilde zó graag weer functioneren zoals voor het ongeluk. Ik werd onzeker, was bang dat Els bij me weg zou gaan. Maar ze bleef! En mijn bewondering voor haar groeide met de dag.

Vijf maanden na het ongeluk, mocht ik eindelijk naar huis. Ik herkende ons huis niet meer en liep onwennig rond. Soms lag ik depressief op bed na te denken over de toekomst. Maar ik bleef vechten en mijn herstel zette in de maanden die volgden verder door. Ik ging weer fietsen en hardlopen. En ja, uiteindelijk zelfs werken! Toch kreeg ik zeer recent een grote domper te verwerken. Na een heftig gesprek met de bedrijfsarts, is besloten dat ik mijn oude baan helaas toch niet meer kan hervatten en dat ik voor nu word afgekeurd. Ik was een levensgenieter en een extravert persoon. Sinds het ongeluk ben ik introverter geworden. En emotioneler. Maar ik knok hard en telkens als me weer iets lukt, ben ik een stap dichterbij mijn volledige herstel. Want dát is waarvoor ik blijf vechten.

Wil je weten hoe Els deze heftige periode heeft beleefd? Een interview met haar lees je hier.