Liefde & Lust

Ik ben aseksueel

2 minuten leestijd

Vera

Als vriendinnen op de middelbare school over jongens kletsten en lachten, vroeg ik me altijd af waar ze zich zo druk om maakten. Soms had ik wel belangstelling voor een jongen, maar meer in de zin van: ik vind jou een leuk persoon. Leuk om mee te kletsen en te lachen. Maar zoenen of meer? Nee, echt niet. Rond mijn achttiende hoorde ik voor het eerst iets over aseksualiteit. Een goede vriend wees me erop. Zelf is hij homoseksueel en hij had er al eens iets over gelezen op een internetforum over seksualiteit. Ik dacht altijd: je voelt je aangetrokken tot jongens, of tot meisjes, of tot allebei. Ik wist niet dat er ook een vierde mogelijkheid was, namelijk dat je je tot niemand aangetrokken voelt.

Op mijn twintigste ging ik studeren in het buitenland. Daar ontmoette ik een leuke jongen, zowel qua uiterlijk als karakter. Ik voelde me niet seksueel aangetrokken tot hem, maar het klikte wel. Ik wilde later toch kinderen? Nou, dan moest ik ook maar eens leren om het bed met iemand te delen. Hij vond me leuk genoeg om me de tijd te gunnen. Met hem heb ik voor het eerst gezoend. Dat was raar. In de vijf maanden dat onze relatie duurde, heb ik zelfs meerdere keren op het punt gestaan om maar gewoon seks te hebben. Als een soort experiment. Maar dan lag ik daar in bed en dacht ik: waar ben ik mee bezig? Ik voelde geen opwinding, niks. Dus is het er niet van gekomen en de relatie ging uit.

Dus ik ben vijfentwintig en nog steeds maagd. Ik heb geen relatie en ben aseksueel. Dat zijn nogal wat taboes op een rij. Mijn beste vrienden weten van mijn aseksualiteit, maar met collega’s heb ik er nog nooit over gesproken. Het is een hele opluchting om te ontdekken dat je probleem een naam heeft en dat het niet aan jou ligt. Ik weet dat een vaste relatie er zeer waarschijnlijk niet in zit, maar ik heb wel een kinderwens. Als ik rond mijn dertigste moeder wil worden, zal ik me over ongeveer twee jaar moeten inschrijven bij een kliniek voor inseminatie. Het leven zou gemakkelijker zijn als ik die seksuele gevoelens wél had, maar dat is nu eenmaal niet zo en dat is niet het einde van de wereld. Het geluk vind ik ook wel in mijn eentje.

Foto: iStock

Mijn mantra

Laat gaan wie je denkt te moeten zijn

Wat ik aan jou wil doorgeven:

  • Je bent nooit alleen. Ga eens op zoek naar lotgenoten, bijvoorbeeld via het forum van Aseksueel Voorlichtings- en Educatie Netwerk (AVEN).
  • Voel je niet verplicht om jouw verhaal aan anderen te vertellen.
  • Ben je aseksueel en heb je een kinderwens? Er is meer mogelijk dan je denkt. Verdiep je bijvoorbeeld in kunstmatige inseminatie. 

Wil jij ook jouw verhaal vertellen?

Heb jij ook iets meegemaakt en zou je daarover willen vertellen? Neem dan contact met ons op via onderstaand e-mailadres. Schrijf in je bericht kort wat je hebt meegemaakt en wat je mee wilt geven aan anderen. Wij nemen daarna zo snel mogelijk contact met je op.

contact@echtverhaal.online

Meer verhalen over dit thema?

#VeiligVerkeer

Iedereen kent ze wel: kruizen, stenen en andere herdenkingsplaatsen aan de kant van de weg. Deze bermmonumenten geven aan dat er op die plaats iemand is gestorven. Bermmonumenten zijn voor nabestaanden vaak een belangrijke plek om naar terug te gaan.

Op de plaats waar iemand is gestorven is het vaak gemakkelijker om over de dood van de geliefde te praten. Het is er dichterbij en iedereen weet dat ook anderen er om dezelfde reden zijn, namelijk om te rouwen en om de ander te herdenken.

Lees verder