Leven met twee autistische kinderen eiste zijn tol

Een paar maanden na zijn geboorte begon het me op te vallen dat Jozef zich anders ontwikkelde dan andere kinderen van zijn leeftijd. En Jozef deed zijn broertje Boaz vaak onbedoeld pijn. Ik werd er soms wanhopig van en was continu bezig om twee jongetjes tegen elkaar in bescherming te nemen. Toen Jozef op zijn derde nog niet sprak, gaven we hem op voor logopedie. Maar wat de logopedist ook probeerde: praten ging Jozef niet. Hij gilde veel, had huilbuien en vertoonde dwars gedrag. Dat alles was voor ons reden om hem te laten testen. Jozef bleek autistisch te zijn! Ik was verdrietig, want ik besefte direct dat vanaf dat moment ons levenspad een heel andere wending zou krijgen. Soms moest ik ontzettend huilen. We leefden op schema’s en roosters om de dag met Jozef door te komen. De zorg voor de jongens kostte me veel energie. We werden als gezin steeds verder in een isolement gezogen. Ik probeerde mezelf op de been te houden.

Waar Jozef op zijn vierde naar het speciaal basisonderwijs ging, mocht Boaz naar een reguliere basisschool. Maar in groep 3 liep Boaz steeds vaker vast en lieten we hem onderzoeken. Ook Boaz bleek autisme te hebben. De situatie met Jozef werd alsmaar moeilijker. Hij gilde en krijste alleen nog maar, was continu bang voor alles. We konden niet anders dan Jozef te laten opnemen in een psychiatrische kinderkliniek. Het brak mijn hart. Na twee jaar opname mocht hij definitief naar huis. We waren zó blij. Er werd weer gelachen in huis. Maar ik bleef intens moe. En het vreemde was: ik merkte dat ik steeds achterdochtiger werd. Mijn angsten werden steeds groter en mijn grip op de realiteit kleiner. Ik bleek in pure waanzin terecht te zijn gekomen en werd opgenomen. ‘U zit in een psychotische episode,’ werd me verteld. Als gevolg van jarenlang chronisch slaaptekort en overbelasting. Na verloop van tijd keerde de rust terug in mijn hoofd en lukte het me om mijn gedachten weer te ordenen. Een half jaar na mijn opname kon ik uiteindelijk weer naar huis. Eindelijk was ons gezin weer compleet en nu hopelijk voorgoed. Het gaat inmiddels weer goed met ons allemaal! En ach, stel dat ooit zou blijken dat onze driejarige dochter Koosje ook autistisch is, dan maken we ook van die situatie weer het beste.