Voor mij is één kind niet genoeg…

Na mijn moeders dood, ik was toen achttien, viel ik in een gat. Ik voelde me zo eenzaam en wilde graag iemand die bij me hoorde, iemand die me nodig had en waarvoor ik kon zorgen. Toen kwam bij mij heel sterk de drang om een kindje te krijgen. Kort daarna ontmoette ik mijn ex-vriend en we zijn vrij snel gaan samenwonen. Ik was negentien toen ik zwanger raakte en ik was dolgelukkig. De bevalling viel erg mee. Om vier uur ‘s middags is mijn dochter geboren. Toen ik haar in mijn armen had, was ik zo gelukkig. Dat gevoel is bijna niet te beschrijven.

Ik wilde dolgraag meer kinderen, maar helaas zag mijn vriend dat niet zitten. Hij had al twee kinderen uit een andere relatie en overtuigde me ervan dat we nu genoeg kinderen hadden. Op dat moment legde ik me daar wel bij neer, want ik geloofde dat we voor altijd samen zouden blijven. Kort daarna kreeg ik problemen met anticonceptie. Van de pil werd ik erg ziek en voor een spiraaltje bleek ik allergisch.  Mijn ex wilde ook geen condooms gebruiken. Destijds waren er weinig andere opties op het gebied van anticonceptie en mijn huisarts stelde een sterilisatie voor als tijdelijke oplossing. Ik vond het best een ingrijpende maatregel, maar stemde er toch mee in.

Na dertien jaar samen, gingen we uit elkaar. Ik ging van drie kinderen naar één en dat was een moeilijke overgang. Pas toen ik 36 was, kwam er een nieuwe man in mijn leven. Hij had al kinderen, maar wilde er op zich nog wel meer. Maar na onderzoek bleek het ongedaan maken van de sterilisatie niet zo makkelijk als ik had gedacht. Mijn wereld stortte in. Ik had enorme spijt. Uiteindelijk is mijn relatie na twee jaar stukgelopen. Bijna twee jaar geleden leerde ik mijn huidige vriend kennen. We zijn gek op elkaar en hij staat er wel voor open om vader te worden. Het was dan ook erg moeilijk toen bleek dat hij nog even wilde wachten. Ik begrijp zijn standpunt wel, maar ik ben nu 42 en elke dag dat ik langer wacht, neemt de kans op een kindje af. Stiekem hoop ik ook nog wel dat mijn vriend binnenkort ineens zegt: ‘Laten we het doen, laten we voor een kindje gaan’. Maar ik weet dat ik realistisch moet zijn. De tijd om kinderen te krijgen, is voorbij geglipt.

Foto: iStock