Hoogsensitiviteit maakt me tot wie ik ben!

Voor ik ontdekte dat ik hoogsensitief ben, voelde ik me een freak, een geschifte uitzondering die niet in deze maatschappij kon functioneren. Ik probeerde tevergeefs om ‘normaal’ te zijn. Om een leven te leiden zoals het hoort, zoals verwacht werd. Omdat ik niet mezelf was, kreeg ik een leven dat niet bij mij paste. Op een gegeven moment stortte dat in.

Toen las ik over hoogsensitiviteit en besefte ik dat het een karaktereigenschap is die je niet kunt veranderen. Het was tijd om mezelf echt goed te leren kennen. Wat volgde was een vaak moeilijke, maar altijd bijzonder leerzame reis naar mijn eigen kracht. Ik versloeg een depressie en een burn-out, ondervond aan den lijve dat er een magnetische aantrekkingskracht heerst tussen hoogsensitieve mensen en mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis, las over hoogbegaafdheid, volgde EMDR-therapie, verdiepte me door gezondheidsproblemen in bijnieruitputting, leerde omgaan met mijn emoties en zelfontkennende gedachten, vond een manier om met overprikkeling en energieverlies om te gaan en merkte dat je grenzen aangeven misschien nog wel het allerbelangrijkste (en allermoeilijkste) is voor een hoogsensitief persoon.

Op mijn blog schreef ik een tekst over hoe ik omga met deze eigenschap. Ik kreeg daar enorm veel reactie op en zelfs de vraag of ik er geen boek over wilde schrijven! Er bestonden al wel veel boeken over hoogsensitiviteit, maar deze zijn theoretisch van aard. Ik kende geen boek over iemands persoonlijke ervaringen en inzichten. Terwijl ik, toen ik ontdekte dat ik hoogsensitief ben, juist zo’n behoefte had aan een hoogsensitieve vriend of vriendin die me tips kon geven. En dus besliste ik al snel: ik ga dat boek schrijven in de hoop dat het zo’n vriendin kan zijn voor velen. En ik ga mezelf eerlijk tonen zoals ik ben, want met het hoog houden van een imago, help je niemand. Dat boek is er gekomen en heet Leven zonder filter. Ik ben er heel trots op!