Tommy-Boy overleed append op de fiets

Als ik aan Tommy-Boy denk en hem voor me zie, heeft hij nooit een mobiel in zijn hand. Hij is niet ‘die jongen met die smartphone, die op noodlottige wijze overleed’. Hij is zo veel meer. Zijn leven bestond uit hoogtepunten. Ik ben er trots op dat ik zijn vader mocht zijn en voel me intens dankbaar dat ik hem dertien jaar bij me mocht hebben.

De dag van het ongeluk was een zomerse, vrolijke dag. Summer, onze dochter, was jarig. ’s Avonds zou er een feest zijn waarvoor Tommy-Boy, die ambities had om dj te worden, de muziek samenstelde. Op de fiets maakte hij op zijn smartphone de playlist voor die avond. De auto, die hem niet meer kon ontwijken, heeft hij niet gezien. De automobiliste, een moeder die zelf ook kinderen heeft, zat met vier kinderen in de auto op het moment van het ongeluk, zij kon er niets aan doen. Ook voor haar was het een drama.

Toen wij het bericht kregen dat Tommy-Boy slachtoffer was geworden van een ernstig verkeersongeval en was overgebracht naar het ziekenhuis, wist ik al dat alle medische inspanningen tevergeefs zouden zijn. Ik voelde het vanbinnen. De doktoren hebben er werkelijk alles aan gedaan om te proberen Tommy-Boy te redden en dat waardeer ik enorm. Het gaf ons ook de tijd om afscheid te nemen. Je kind verliezen, is de hardste levensles die je kunt krijgen als ouder en ons is het wreed genoeg tweemaal gebeurd. Ik heb als geen ander ondervonden dat je als ouder niet alles kunt sturen. Je kunt je kind niet behoeden voor een ongeluk, verdriet en noodlot, maar je kunt het wel proberen te voorkomen en dat is het doel van mijn stichting TButterfly (vernoemd naar het nummer van Tiësto dat hij aan het luisteren was op het moment van het ongeluk). Met de Stichting wil ik aandacht vragen voor de gevaren van appen op de fiets.

Dit verhaal is tot stand gekomen in samenwerking met tijdschrift Mijn Geheim.